مقایسه اثرات بالینی و آسیب‌شناسی‌بافتی کتوپروفن و میدازولام به‌عنوان پیش‌داروی بیهوشی در کبوتر

بیهوشی در پرندگان با خطرات زیادی همراه است. به منظور رفع این مشکلات یافتن دارویی که با فیزیولوژی و آناتومی بدن پرندگان سازگار باشد، بسیار با اهمیت است. هدف از انجام این مطالعه، مقایسه اثرات بالینی و آسیب­شناسی بافتی کتوپروفن با میدازولام به عنوان پیش­داروی ­بیهوشی در کبوترها می­باشد. بدین منظور 24 قطعه کبوتر نر با وزن تقریبی 300 گرم، به 4 گروه 6 تایی تقسیم شدند. در گروه اول به­عنوان شاهد، از داروی کتامین به تنهایی با دوز mg/kg 40 به­صورت داخل عضلانی استفاده شد. در گروه دوم نیز تنها کتوپروفن با دوز mg/kg 50 به­صورت داخل عضلانی تزریق شد. در گروه سوم کتوپروفن با دوز mg/kg 50 به­صورت داخل عضلانی تزریق شد و 5 دقیقه پس از آن کتامین با دوز mg/kg 40 به­صورت تزریق داخل عضلانی مورد استفاده قرار گرفت و در گروه چهارم نیز میدازولام با دوز mg/kg 6 به صورت داخل عضلانی تزریق شد و 5 دقیقه پس از آن کتامین نیز با دوز mg/kg 40 به­صورت تزریق داخل عضلانی مورد استفاده قرار گرفت. به­منظور تعیین عمق مناسب بیهوشی در هر گروه و به فاصله 5 دقیقه از آخرین تزریق، واکنش­های مختلف بالینی روی هر کبوتر مورد ارزیابی قرار گرفت. همچنین آزمایشات هیستوپاتولوژی به منظور بررسی میزان آسیب‌های بافتی کبد، کلیه، پانکراس، طحال و مغز انجام شد. نتایج ارزیابی بالینی، حاکی از کاهش معنی­دار (05/0p<) واکنش­های متفاوت بالینی گروه سوم در مقایسه با سه گروه دیگر بود. همچنین در مقایسه تغییرات بافتی نیز هیچ­گونه تغییرات پاتولوژیکی معنی‌داری در 4 گروه مورد بررسی، مشاهده نگردید. نتایج مطالعه حاضر نشان داد که به­منظور ایجاد پیش­بیهوشی بی­خطر در پرندگان، ترکیب کتوپروفن و کتامین می­تواند به عنوان دارویی منتخب و مناسب مورد استفاده قرار گیرد.